...

Próba uwolnienia się od.. siebie? Próba zerwania z przeszłością z "tamtym" sobą. Próba ucieczki, bo dlaczego nie spojrzę sobie w twarz dzisiaj? Dlaczego odkładam na jutro? Bo może jednak chciałbym dostrzec cienką nić, wrócić po niej i wszystko odkręcić, zmienić, naprawić, skierować na inne tory? Może... a może nie.

"Tamten ja? Już nie ma go!
Wreszcie spojrzę sobie w twarz"
...
Nie raz rozmawiamy z sobą jak z drugą osobą, mając do mniej żal, pretensje. To jest trochę tak, ze w takich chwilach refleksji podświadomie wyobrażamy sobie, ze tamta osoba co zgrzeszyła, to nie byłem/łam ja...
Rozmowy w ciszy, a jednak pełne krzyków.
Grzegorz Ciechowski napisał kiedyś " W końcu powiem C co myslę, tak prosto w twarz..."
Myślę, że ten wiersz może być przedłużeniem jego myśli. Rozliczeniem się z samym z sobą.
Niestety (choć z wiersza wynika inaczej) nie ostatecznym...

Tak mi się nasuwa... : w końcu wydoroślałem...


I już krzywdzić nie będę:)
A mnie się podoba!

Wyrywa się wielki żal do siebie. za to co było złe. za grzechy najcieższe.
Co jeszcze bardziej wzburza tajemnicza melodia.
Czuję tu osobiste pragnienie pokonania pewnych spraw które nade mną ciążą,
a które tak trudno pokonać. jak złego ducha we własnym ciele.
Jakiś rodzaj egzorcyzmu nad sobą. tylko kto potrafi to wykonać...?
tak by uleczyc..by wymazać z codzienności. tak by nie trzeba było wciąż uciekać.

chała ;P



a tak poza tym, to Ania pod dołem ma troszkę racji. :)

wiersz troche kontrowersyjny i inny od pozostałych, bo nie jest taki liryczny i romatyczny. Posatwa buntu i chęci walki tak ja odbieram ten wiersz. zapomnieć co było zacząć nowy dzień już z innym nastawiniem. I jkiedy czyta sie ten wiersz odczuwam jakbym dała upust jakimś skrywanym głęboko emocjom. Jutrzejszy dzień musi nadejść tylko z każdym dniem człowiek może być kimś innym... kimś lepszym.