Takie wierszyki to się pisze do platonicznie uwielbianego kolegi z ławki ( w pierwszej klasie gimnazjum) .

Gdy zostajemy sami ze swoimi myślami trudno 'nie popaść'.
'W których miejsce dla ciebie będzie innym na przekór'
To mi mówi samo za siebie, to jak dobrze znam takie miejsca.
I jak często warto w nich być.
Jest pięknie gdy ktoś się dla nas stara,poświęca..
ale czy my potrafimy tak samo?
okazuję się w najmniej spodziewanych momentach
gdzie na przemyślenia jest już za późno trochę..

zgodzę się z Arturem, że jest strach przed odpowiedzią. tylko czy tak naprawde chcemy znać opowiedź? miło jest czytać wiersz i czuć w nim jakąś cząstkę "siebie".

Czasami strach pytać w obawie, że dostanie się w odpowiedzi prawdę.