Ktoś pytał gdzie ciąg dalszy? Pisanie ciągu dalszego byłoby zdecydowanie grzechem. I bynajmniej nie dlatego, że opowiadanie jest do bani, bo nie jest. Wręcz przeciwnie - to moje ulubione z tego pairingu. Właściwie ogólnie ulubione. I dlatego nie chcę kontunuacji. Bo co? Będzie coś dalej... Znów to samo? To by się w końcu zrobiło nudne i przejadłoby się. Pomysł boski, chociaż nie do końca spodobał mi się motyw, że Hermiona doprowadziła do śmierci Ginny. Tak, tak, wiem, że gdyby nie to, to Hermiona nie odeszłaby z czarodziejskiego świata i w ogóle opowiadanie nie miałoby zbyt dużego sensu. Tak czy inaczej, powód odejścia do mugolskiego świata mógłby być inny, chociaż nie twierdzę, że ten rozwala całe opowiadanie. Nie, nie, nie i jeszcze raz nie. Jak dla mnie cud, miód, malina. The best of the best. Wychwalałam to opowiadanie na Mirriel i chyba jeszcze na innym forum, ale pewna nie jestem. Tak czy inaczej: BOSKIE.

"Rozmowy barowe" wyłowiłam wczoraj na forum magicznym; naturalnie, zabrakło dwóch ostatnich, najważniejszych chyba rozdziałów, więc szybko przerzuciłam się na Mirriel, gdzie była już całość. I dzisiaj mogę z całą pewnością powiedzieć, że to jest właśnie to opowiadanie, które ostatecznie przekonało mnie do pary HG/SS.
Wiele elementów w tym opowiadaniu podbiło moje serce; od rozpadu świętej trójcy, przez bijącą od Hermiony samotność, po dokonywanie trudnych wyborów i ich konsekwencji (mowa tutaj o poświęceniu Ginny w zamian za życie Harry'ego). Ale najbardziej oczarowało mnie zakończenie — spodziewałam się wielu rzeczy, tak zakończenia banalnie smutnego, jak i banalnie wesołego (w końcu znalazłam "Rozmowy barowe" na magicznym, a nie oszukujmy sie, teksty zamieszczane tam do ambitnych z reguły nie należą). Tymczasem ono było otwarte, a jednocześnie jedyne i tak cholernie prawdopodobne i możliwe, że nie sposób przylepić mu plakietki banalnego. Jedyne, jakie jestem w stanie przyjąć do wiadomości ubóstwiać za nie. I za to, droga Annie, dziękuję.

Opowiadanie jest genialne. Postaci bardzo charakterystycne i pasujące do kanonu. Idealnie ukazałaś ludzi po przejściach. Ta gorycz, gniew, żal do samego siebie. To coś niesamowitego.
Wiele czytam i zawsze staram się wczuć w fabułe. Czasami jest to trudne, ale nie w przypadku tego opowiadania. Wszystko jest tak autentyczne, że mogło wydarzyć się naprawdę.
Podziwiam

Z wyrazami szacunku
Glizda

przeczytalam z zapartym tchem.... :D:D:D naprawde dziewczyno masz talent :):):)
Jak cos to moj blog, co prawda nie ta tematyka ale moze sie wam spodoba: www.amy-lynn.blog.onet.pl

doczekałam się końca...
cudo.
gratuluję talentu.

w takim razie sorry.bravo dla autorki tegoz wspanialego ficka! :)

Dziekuję za miłe słowa, ale po raz kolejny informuję: TO NIE JEST TŁUMACZENIE!!! Noż ludzie, miejcie litość. Poniżej można zobaczyć jak wklejane są tłumaczenia na stronie, a jak własne opowiadania.

narescie.udalo mi sie doczytac te historie do konca.czuje sie jakbym zjadla cos na co od dluzszego czasu mialam niesamowita ochote.moja ocena jest prosta-uwazam opowiadanie za doskonale(i tlumaczenie rzecz jasna).swoja droga doszlam do wniosku ze chcialabym bardzo znalezc sie na miejscu hermiony...

No wlasnie, gdzie ciąg dalszy..... to było super

no cóż, wkręciłam się, nie da się ukryć. dlatego pytam: gdzie ciąg dalszy?!
wpadam tu i wpadam. i nic.
DO ROBOTY!
^^

Baaardzoi ciekawe... postacie kanoniczne, i w ogóle wszystko trzyma się kupy;)
Tylko czekać na ciąg dalszy. Mam nadzieję, że już niedługo się ukarz!

Całkowicie zgadzam się z April. Obaliłaś mit o niezłomniej przyjaźni Trójcy, która nie przetrwała próby czasu i śmierci. Twój fanfiction jest pod tym względem niezwykły. Samotna, zdołowana i próbująca jakoś żyć po stracie swojego uporzątkowanego idealistycznego świata dziewczyna i cyniczny, zimny zdrajca tłumiący w sobie wszelkie uczucia to mieszanka wybuchowa. Z łatwością wyobrażam sobie wszystkie sytucaje z twojego opowiadania. Czekam już na kolejne rozdziały.

Zaczynało się dość ponuro.Bałam się że całe opowiadanie będzie takie przygnębiające.Oprócz niesamowitego fan ficka zawarłaś w tym na pozór "prostym" opowiadanku mnóstwo ciekawych i istotnych szczególików.Swietnie przedstawiłaś obraz "powojennego' świata.obaliłaś teorie "niezłomnej" przyjaźni itd.....Ale to co podobało mi się najbardziej w Twoim ficku to atmosfera.Moim zdaniu to najwaźniejsze.Czytając Twoją pisaninę jestem w stanie świetnie wyobrazić sobie bramę przed domem Hermiony,londyński park oświetlony "kolorowymi lampkami i mnóstwo innych miłych obrazów jakie zawarłas w tekście.Świetnie rozwinieta akcja.Stosujesz chwyt w stylu J.K Rowling.Nieskupiasz się na jednym temacie(tutaj miłości).Dla "urozmaicenia" przystrajasz całość niewytłumaczonymi sprawami i innymi cudeńkami.Chodzi "niby" o tajemnicę,wiedzę,cel w życiu.Miłość jest 'skutkiem ubocznym'.Prawidłowo.Naprawdę świetnie.Czekam na ciąg dalszy.Myślę że przy tak wspaniale rozbudowanej fabulei jak teraz,można stworzyć naprawdę niesamowitego ficka.Pozdrawiam.

Czekam na ciąg dalszy !. Zapowiada się ciakwie. :-) Dobrze zbudowane charaktery: Snape - zimny i wyrachowany drań... ciekawe, czy taki pozostanie do końca. I co z Hermioną? Jej przeszłością ? Szkoda mi Lupina.... ;-(