Dziękuję za znak z-życia. Pozdrawiam serdecznie- Ewa. PS: A jak Twoje pisanie?

Uśmiech, może trochę krzywy, doprawiony szczyptą sarkazmu, także czasem u mnie bywa. Widać nie doczytałeś :)))

"cukrową watą", nie "chodnikiem".

Witaj!
Dużo smutku w Twoich wierszach, a "chodnikiem" wystraszyłaś mnie nie na żarty. Podobają się, ale czekam na uśmiech:)

Pozdrawiam.

czy ty nie slyszysz jakie to banalne,daj se spokoj.

Dziękuję za odwiedziny i gorące słowa. Przeczytałem Twoje wiersze - mówiąc krótko; tak trzymać i się dalej rozwijać. Pozdrawiam

Rozerwij szaty i wypnij nagą...pierś przed wrogami... braci... Castro. Czyżby "komuno wróć"?????? Hihihihihihihihihi :)

Proponuje najpierw zorientować sie w polityce a potem pisać takie wiersze. Zorientować nie znaczy słuchać wszystkiego co podsuwa telewizor czy płytkie stronnicze gazety.

Drogi Krytyku, za każdym razem kiedy tu zerkam wprost rzucają się w oczy słowa :"Sam nie wiem". Może lepiej było nie komentować póki w żaden sposób nie byłeś w stanie ocenić zdecydowanie moich tekstów. Nie uciekniesz w życiu od tego, że są ludzie, dla których zabrakło okruszków ciepła i uśmiechu. Czasem taka właśnie bywa rzeczywistość.

Sam nie wiem co powiedziec... wiersze sa naprawde dobre, niektore poruszajace. Bije z nich doswiadczenie i madrosc. Widac, iz Autorka jest uwaznym obserwatorem nie tylko tego co na zewnatrz. Ale czegos mi brakuje do pelni szczescia... hmm... troszke w nich usmiechu, pogody ? Sam nie wiem. Badz co badz milo mi tu wracac.