DEDYKACJA DO MEGUSI
Nie padłaś nie zdechłaś spokojnie zasnęłaś z głową na moich kolanach. Tak strasznie w twej stajni ponuro i głucho zostanę tu z tobą do rana Megusio! Przegrałaś ostatnią gonitwę w zawodach wiem że tak musi być i tak trzeba. Tak pragnę mój przyjacielu byś mnie Megi zawiozła do nieba! Bóg bramy do raju przed nami otworzy dotrzemy tam drogą po niebie. Będą tam łąki i piękne lasy i stajnia tam będzie dla ciebie. Otwieram zmęczone czuwaniem nad tobą swe oczy już słonko wysoko na niebie. Nie widzę Boga i bramy do nieba tylko widzę ciebie. Aż nagle o jejku! wyjeżdżasz! Tak tęsknie za tobą i źle mi tu samej żal ściska me serce gdy patrzę jak konie wracają bez ciebie z pastwiska. Zostało po tobie wiele pamiątek: kantar stare siodło ,podkowy na ścianie, puste miejsce w stajni jak pustka w mym sercu gdzie pamięć na razie po tobie zostanie. Życie szybko płynie a czas goi rany. Jadę na zawody. By zobaczyć konie i krowy. Patrzę.....czy to ty? To ty galopujesz do mnie Megi? Tak to jednak ty! Teraz cię nie opuszczę. Zabiorę do domu. Ma miłość i twoja nie stanie już w polu!