Seans kinowy Film-performance Zbigniew Libera (na żywo) oraz Paweł Althamer, Maurycy Gomulicki & Ilian Gonzales, Paweł Kwiek, Robert Szczerbowski, Oskar Dawicki, Christian Tomaszewski Miejsce: Kino.lab (CSW Zamek Ujazdowski, Al. Ujazdowskie 6) Czas: 2 listopada (piątek) godz. 18.00 "Seans kinowy" jest rekonstrukcją projekcji filmowej zmontowaną w jedną całość z oddzielnych elementów konstytutywnych dla konwencjonalnego seansu w kinie. W jej skład wchodzą: trailer (Paweł Althamer), numerki z rozbiegowej taśmy filmowej (Paweł Kwiek), czołówki wytwórni filmowych (Maurycy Gomulicki i Ilian Gonzales), "opowieść" filmowa (Zbigniew Libera powtarzający projekt Pawła Kwieka), napis koniec (Robert Szczerbowski) oraz napisy końcowe (Oskar Dawicki). "Seans kinowy" to próba rewitalizacji konceptualnych "filmów" mówionych, mających prowokować mentalną projekcję w wyobraźni widza, tworzonych w Polsce w latach 70. przez Pawła Kwieka i Andrzeja Dłużniewskiego. "Filmów" których tradycja sięga pierwszej awangardy modernistycznej, szczególnie jej dadaistyczno-surrealistycznej odmiany reprezentowanej m.in. przez belgradzką grupę Hypnistów i jej "radio-kinematograficzne poematy" ale również przez doświadczenia poetów futurystycznych ujmujących pisanie jako rodzaj kinematograficznej praktyki. Projekcję otwiera trailer reklamujący inny film, którym według oryginalnej koncepcji kina egzystencjalnego Pawła Althamera jest rzeczywistość (życie jako film, w którym jesteśmy aktorami). Misję emancypacji kina z technologicznego uwikłania, kontynuuje Zbigniew Libera znany z analizy pracy naszej percepcji, wyobraźni, z badania powidoków pamięci ("Co robi łączniczka?", "Pozytywy"). Odgrywa on powtórnie film "Komentarz" Pawła Kwieka z 1972 roku - film radykalnie tekstualny, obywający się bez taśmy i projekcji, istniejący jedynie w formie słownego komentarza. Paweł Kwiek "wykonywał" go stając przed publicznością i improwizując "na żywo" opowieść o jego fabule. Odbywało się to przy zapalonym świetle w sali projekcyjnej. Owa treść była zlepkiem schematów i klisz charakterystycznych dla kina głównego nurtu. Kwiek chciał uruchomić tym mechanizm "mentalnej" projekcji (wizualizacji tekstu w wyobraźni widza). Zgodnie z praktyką Warsztatu Formy Filmowej, radykalnie odrzucającą kino oparte o literaturę, formułował tezę, że po co kręcić film skoro można go opowiedzieć. WFF, podobnie jak nowofalowi reżyserzy Grzegorz Królikiewicz i Andrzej Żuławski, oskarżali polskie kino lat 70., że zaniedbuje formę filmową nadmiernie podporządkowując warstwę obrazową opowiadanej historii (wg Żuławskiego np. Kino moralnego niepokoju było nie kinem a radiofonią). Ponadto "Komentarz" był radykalnym odrzuceniem zapośredniczonej przez film komunikacji kinematograficznej na rzecz bezpośredniej komunikacji z widzem. "Seansowi kinowemu" towarzyszą kadry z "nieistniejacego filmu" autorstwa Christiana Tomaszewskiego. Łukasz Ronduda, Michał Woliński we współpracy z Archifilm/ CSW ZU i Piktogramem "Seans kinowy" otwiera przegląd Polska Nowa Fala, zawierający filmy Dziworskiego, Kostenki, Królikiewicza, Leszczyńskiego, Piwowskiego, Skolimowskiego, Wiszniewskiego, Uklańskiego, Zanussiego, Żuławskiego. Więcej informacji: http://csw.art.pl/kino_lab